با عرض سلام و احترام و با تشکر از ارتباطتان با شیعه سِی
این کار زنا می باشد. زنای انسانی که همسر داشته باشد و شرایط برای انجام عمل نزدیکی با او فراهم باشد، یعنی منعی از جهت نزدیکی نباشد، زنای محصنه می باشد. محصنه بودن در مرد و زن فرقی ندارد.
خداوند در قرآن می فرماید:
به زنا نزدیک نشوید که زنا قبیح و زشت و راهی بد فرجام است. (1)
پیامبر(ص) فرمود:
خشم خدا نسبت به زناکاران بسیار سخت وسریع است. (2)
حضرت علی (ع) فرمود:
در قیامت از زنا کارانی که بدون توبه وارد محشر می شوند، چنان بوی گندی بلند می شود که همه اهل محشر می گویند : خدایا ، زناکاران را لعنت کن. (3)
کسی که مرتکب زنای محصنه شده باید فورا توبه کند و از خدای مهربان بخواهد که او را ببخشد. بی تردید خداوند بخشنده و مهربان است.
درباره اقسام زنا:
زنا یعنی ارتباط نامشروع زن و مرد که دو حالت دارد: 1. زنای محصنه 2. زنای غیر محصنه
هر گاه یکی از طرفین خواه زن یا مرد یا هر دو انها، دارای همسر (متاهل باشند)، این عمل نامشروع نسبت به او محصنه محسوب می شود و هر گاه یکی از انها یا هر دو انها مجرد (فاقد همسر) باشند، نسبت به او غیر محصنه خواهد بود.به عبارت دیگرمردی كه زن دارد اگر با زن دیگری زنا كند و نیز زنی كه شوهر دارد با مرد دیگری زنا نماید آن را زنای محصنه گویند كه در صورت فراهم بودن شرایط آن بر آنها حد جاری می شود و حد آن رجم یعنی سنگسار كردن زانی و زانیه است.
جوان مجرد كه همسر ندارد خواه مرد باشد یا زن، اگر با دیگری زنا كند آن را زنای غیر محصنه گویند و حدش تازیانه است.
آثار دنیوی و اخروی زنا
زنا از گناهان کبیره است و آثار و عواقب بسیار خطرناك دنیوی و اخروی به دنبال دارد.
امام صادق (ع) مي فرمايد:
زنا شش اثر دارد: سه اثر در دنيا، سه اثر در آخرت
اما آثار دنيوي زنا: آبرو را مي برد، رزق را كم مي كند، مرگ را نزديك مي كند، و آثار اخروي آن: غضب پروردگار، سختي حساب و دخول در آتش و جاودان ماندن در آن (4)
رسول خدا (ص)فرمود:
كسی كه با زن مسلمان یا زن یهودی، یا نصرانی یا مجوسی، آزاد یا كنیز زنا كند، پس توبه نكند، و با اصرار به این گناه از دنیا برود، خداوند در قبرش سیصد در عذاب را باز می فرماید كه از هر در مارها و عقربها و افعی هایی از آتش بیرون می آیند. این آدم تا روز قیامت می سوزد، و چون از قبرش بیرون شود از بوی گندش مردم اذيّت می شوند، و به این بوی گند شناخته می شود، و دانسته می شود كه زناكار است. تا این كه امر می شود او را به آتش برند (5)
امیرمؤمنان (ع) می فرماید: در روز قیامت به امر خدا بوی گندی وزیده می شود كه تمام اهل محشر ناراحت می شوند تا این كه نفس كشیدن بر آنها مشكل می گردد، پس منادی ندا می كند: آیا می دانید این بوی گند چیست؟ گویند: نمیدانیم و سخت ناراحتمان كرده، پس گفته می شود: این بوی عورت زناكاران است كه بدون توبه از دنیا رفته اند. پس آنها را لعنت كنید كه خدا آنها را لعنت كرده؛ كسی نمی ماند در محشر مگر این كه آنها را نفرین می كند و می گوید: خدایا، زناكاران را لعنت فرما (6)
اثر وضعی گناه زنا
هر گناهی هم اثر تکلیفی دارد و هم اثر وضعی. آثار وضعی گناهان متفاوت است. برخی گناهان آثار وضعی آن ها بدون حاشیه است. بازتاب آن فقط مربوط به جسم و جان خودشان است .
مثلا خوردن سم مهلک و هر چیزی که به بدن زیان وارد کند تکلیفا حرام است اما وضعا اثر کشنده دارد، حال اگر کسی اشتباها سم بخورد، چون نمی دانسته ، تکلیفا حرام نیست، ولی اثر وضعی آن که بیمارشدن و یا از بین رفتن باشد، باقی است.
اگر کسی نداند مالی غصبی است و آن را خریداری کند ، تصرف در اموال غصبی حرام است، اما چون نمی دانسته که غصب است، خریدنش و تصرفات قبل از علم به غصبی بودن حرام نبوده، لکن حکم وضعی دارد، یعنی معامله باطل است ومالک آن مال نمی شود.هم چنین است اگر می دانسته مال غصبی یا دزدی است . وقتی آن را می خرد و تصرف می کند . دو اثر وجود دارد یکی تکلیفی است یعنی گناه کرده و در صورت توبه گناهش بخشیده می شود، و دیگری اثر وضعی دارد. یعنی کسی با خرید و فروش مالک مال غصبی یا دزدی نمی شود. بنابراین اثر وضعی با توبه از بین نمی رود.
در مورد زنا و لواط و مانند آن نیز همین حکم صادق است با توبه حقیقی گناهانش بخشیده می شود . امّا آثار وضعی آن دو نوع است .
یک قسمت آن دنیوی و پاک نشدنی است. مثلا اگر با زن مطلقه ای که در عده طلاق رجعی است زنا کند آن زن برای همیشه بر او حرام است. (7) و یا اگر با زنی زنا کند. دیگر نمی تواند با دخترش ازدواج کند (8) یا اثر وضعی گناه لواط که آن حرام بودن ازدواج با خواهر و دختر و مادر لواط دهنده بر لواط كننده است، همچنان به قوت خود باقی است.
توبه و استغفار تنها رافع عذاب اخروی عمل انجام شده است، ولی هرگز آثار وضعی آن مانند حكم فوق را برنمیدارد، پس در چنین مواردی نمی توان گفت با توبه کردن حکم وضعی برداشته می شود.
هم چنین پس از ظاهر شدن آثار وضعی گناه و یا انجام گناه به صورت علنی ، توبه رافع آن آثار نیست ، پیامبر اکرم (ص) می فرماید :
« الْمُذِیعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ؛ (9) اظهار و افشا کننده گناه رسوا خواهد شد» ولی اگر توبه پیش از ظاهر شدن آثار وضعی باشد خداوند آن آثار را به ستاریت خویش می پوشاند.
توبه زناکار
اگر در شرع، كیفرهایی برای گناهان بر شمرده شده، برای جلوگیری از ارتكاب گناه است؛ نه این كه انسان، راه بازگشت و توبه را به روی خود بسته ببیند. با آنکه زنا از گناهان کبیره بوده و آثار دنیوی و اخروی بسیاری برای آن ذکر شده است اما زنا، چه زنای محصنه باشد و چه زنای غیر محصنه ، حق الله و قابل بخشش است. هرگز جایز نیست کسی در موردی و در زمانی از رحمت و مغفرت الهی مأیوس گردد و خیال کند که دیگر راهی و امیدی برای نجات او نیست. هیچ گناهی غیر قابل بخشش نیست.
گناهانى كه خداوند حد براى آنها مقرر داشته مانند زنا، واجب نیست كسى براى جبران گناهش نزد حاكم شرع اقرار كند تا بر او حد جارى نماید بلکه باید از کرده خویش ، توبه حقیقی كند، یعنی واقعا از گناه خود پشیمان شود و از خدا بترسد و تصمیم بگیرد که هرگز گناه و گناهان دیگر را انجام ندهد .بسیار استغفار کند .به رحمت پروردگار و قبولی توبه اش امیدوار باشد . توبه حقیقی چنان انسان را دگرگون می كند كه گویی هیچ گناهی را مرتكب نشده است.
خداوند در یکی از آیات فرموده است:
«قل یا عبادی الّذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا مِن رحمة الله إنّ الله یغفر الذّنوب جمیعاً إنّه هو الغفور الرّحیم وأنیبوا‌إلی ربّکم؛(10) ای بندگان خدا که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید، از رحمت خداوند نا امید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد و به درگاه پروردگارتان انابه کنید»
امام محمد باقر (ع) می فرماید:
«التائب من الذّنب كمن لا ذنب له؛(11) توبه كننده از گناه مانند كسی است كه گناه نكرده است»
توبه حقیقی و خالص كه قرآن از آن به «توبه نصوح» یاد می كند،یعنی توبه ای که چنان تحولی در گناهکار به وجود آورد که دیگر هیچ وقت به سوی گناه نرود. چنین توبه ای موجب محو همه آثار گناه می گردد و در قیامت نیز اثری از آن ظاهر نیست.
حضرت امام صادق(ع) می فرماید:
«هنگامی كه بنده ای توبة نصوح (حقیقی) كرد ،مواهب و نعمت های كم نظیر الهی را متوجه خود می سازد. اولین اثرش آن است كه محبوب نزد خدا می شود.دوم آن که خداوند در دنیا و آخرت گناهان او را می پوشاند»
راوی سؤال كرد كه چگونه خدا پرده پوشی می كند؟ فرمود:
«هر چه از گناهان كه دو فرشته موكّل بر او نوشته اند، از یادشان ببرد. به اعضای بدن، فرمان می دهد كه گناهان او را پنهان كنید. به نقاط زمین و هر كجایی كه گناهكار توبه كننده گناه كرده است، دستور می دهد كه گناهان او را پنهان كنید و آثار آن را پاك می كند.
پس توبه كننده در حالی خدا را در قیامت ملاقات می كند كه هیچ چیزی به ضرر او و بر گناهانش گواهی و شهادت دهنده نیست و چیزی از آن آشكار نخواهد شد» (12)
آداب توبه
در قدم اول سعی كنید از اضطراب و نگرانی و احساس بیش از حد و افراطی از گناه پرهیز نمایید، كه علل برخی ناهنجاری های رفتاری و اخلاقی همین افراط و تفریط ها است.
اگر چه حقیقت توبه، پشیمانی قلبی است؛ لکن آداب مستحب خاصی نیز دارد که عبارتند از:
1- سه روز روزه گرفتن؛
امام صادق (ع) میفرماید: توبه نصوح که خداوند به آن امر فرموده، روزه گرفتن روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه است.(13)
2- غسل توبه؛
پیامبر میفرماید: بندهای نیست که گناهی کند (هر چه و هر اندازه که باشد) سپس پشیمان شود و توبه کند مگر این که خداوند به مغفرت و آمرزش به او نظر کند، سپس پیامبر به شخصی که میخواست توبه کند فرمود: «برخیز و غسل کن و برای خدا سجده نما».(14)
3- رسول خدا (ص) به یارانش فرمود: کیست که بخواهد توبه کند؟ گفتند: همه میخواهیم توبه کنیم، حضرت فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید. در هر رکعت پس از حمد، سوره قل هو الله را سه مرتبه و ناس و قل فلق را یک مرتبه بخوانید، پس هفتاد مرتبه استغفار کنید و آخرش بگویید:
« لا حول ولا قول الاّ بالله العلی العظیم» بعد این دعا را بخوانید:
«یا عَزِیزُ، یا غَفّارُ، اغْفِر لی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ فَاًّنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ اًّلاّ أنْتَ»هر کس از امت من این عمل را به جا آورد، از آسمان ندا میشود که توبهات پذیرفته و گناهانت آمرزیده شد.
اصحاب گفتند: اگر کسی این عمل را در غیر این ماه به جا آورد چگونه است؟ حضرت فرمود: مثل همان است که بیان کردم. این کلمات را جبرئیل در شب معراج به من یاد داد.(15)
4- دعاهای توبه؛ مناسب است کسی که میخواهد توبه کند ،دعاهای توبه ای را که از ائمه معصومین وارد شده است، به ویژه دعاهای صحیفه سجادیه، مخصوصاً دعای 31 و یا مناجات خمسه عشر، به خصوص مناجات تائبین را بخواند.
5- استغفار (درخواست بخشش)؛ قرآن مجید میفرماید: «وَ یا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیهِ؛(16) ای قوم، از خدا آمرزش بخواهید، سپس به سوی او توبه کنید».
آیا گناه زنا با زن شوهردار، گناه حق الله است یا حق الناس؟
اگر کسی مرتکب زنای با زن شوهردار شود، اگر چه تعدی به حق الله نموده، ولی لازم نیست آن را به کسی بگوید و پرده از این عمل زشت بردارد، بلکه واجب است که واقعاً توبه نماید . از خداوند بخواهد که او را ببخشد . خداوند او را می بخشد .در این صورت حق الناس و کفاره ندارد.
البته زنی که متأهل هست، قطعا حق همسرش را هم ضایع کرده است. البته به هیچ وجه نباید با همسرش در این رابطه صحبت کند و موضوع را با وی در میان بگذارد. برای جبران حق شوهر، بهترین کار این است که علاوه بر کنار گذاشتن این کار، به او خدمت و احترام کند و سعی کند در افکارش جز به همسر نیندیشد و فکر مرد نامحرمی را در ذهن خود پرورش ندهد. همچنین برای همسرش دعا کند و از خداوند بخواهد تا دل او را نسبت به او نرم کند. (همین کار کافی است)
استفتاء از مراجع تقلید
پرسش:
آیا خانم شوهر داری که زنای محسنه کرده و اکنون از رفتارش پشیمان شده، لازم است که جهت تکمیل توبۀ خود از همسرش هم حلالیت بطلبد؟»
پاسخ:
دفتر آیت الله مکارم شیرازی:
این خانم فقط میان خود و خداوند توبه کند و به هیچ وجه نباید با همسرش در میان بگذارد. البته به خاطر حقی که از همسرش ضایع کرده، به او محبت کنید و برای وی استغفار نماید (پرسش تلفنی از دفتر معظم له ۳۷۴۷۳ ـ ۰۲۵)
دفتر آیت الله سیستانی:
از درگاه الهی طلب بخشش و توبه نماید و نباید این موضوع را با همسرش در میان بگذارد. (پرسش تلفنی از دفتر معظم له ۰۵۱۳۲۲۵۰۰۹۱)
فرد زناکار علاوه بر همسرش، حق ندارد با هیچ فرد دیگری نیز درباره این گناه و رسوایی صحبت كرده و اعتراف به گناه کند.
در این خصوص امام صادق (ع) فرمود:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ كُلَّ شَيْءٍ إِلَّا إِذْلَالَ نَفْسِهِ؛ (17) خداوند همه چیز را به خود مومن واگذار كرده، مگر ذلیل كردن خود را (یعنی حق ندارد خود را خوار و ذلیل كند و نباید نزد هیچ كسی (حتی همسر) اعتراف به گناه كند)
پی نوشت:
1.اسراء (17)آیه 32.
2. نهج الفصاحه ،ص 57.
3. عقاب الاعمال،ص 599.
4. بحارالانوار، ج 76، ص 22، حدیث 17.
5. محمد بن حسن حرعاملی، وسایل الشیعه، ج 14، ص 242، حدیث 1 از باب 9
6. همان، ص 243، حدیث 1 از باب 10
7. امام خمینی ، توضیح المسایل ، انتشارات نیلوفرانه ، چاپ چهاردهم ، 1388، ص 380 ، مسئله 2398 .
8. همان ، ص379 ، مسئله 2396 .
9. الكافی ، ج 2 ، ص 428 .
10.زمر (39) آیة 53.
11. اصول كافی، ج 4، شرح و ترجمه حاج سید جواد مصطفوی، ص 168، حدیث 10.
12. همان، ص 164
13. وسائل الشیعه، ج 11، ص 362.
14. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 513.
15. سید بن طاووس،اقبال،ص308
16. هود (11) آیه 3، 52 و 90
17. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، مؤسسه آل البيت عليهمالسلام قم، چاپ 1409، ج 16، ص 157.
برگرفته از: هم اندیشی دینی - پاسخگو (1،2) - پرسمان دانشجویی - پرسمان قرآن
با توجه به طرح سوالات و شبهات فراوان، در صورتی که مطالب طرح شده را برای خود مضر تشخیص دادید، از مطالعه آنها بپرهیزید.
توجه: محتوای سامانه پرسش و پاسخ توسط کاربران ایجاد می گردد. لطفا در صورت مشاهده محتوای نامناسب، آن را گزارش کنید.
