عموم شیعیان و غالب اهل سنت به ظهور "مهدی" در آخر الزمان اعتقاد دارند، اما شیعه اثنی عشری، معتقد است که او فرزند امام یازدهم بوده و نام او مشابه نام پیامبر (ص) است، اما از برخی روایات استفاده می شود که در بردن نام ایشان، از عنوان کلی "مهدی" استفاده شده و نام اصلی ایشان بر زبان ها جاری نشود. [1]
حال، آیا این دستور، مخصوص زمان غیبت صغرا بوده، یا هنوز پابرجاست، در میان دانشمندان، اختلاف نظر است، مجلسی اول (ره) در این زمینه اظهار می دارد:
"و شیخ بهاء الدین محمد تجویز تسمیه مىکرد و مىگفت که نهى مخصوص زمان غیبت صغرا بود؛ چون در بعضى از این احادیث نهى وارد شده است که هر گاه نام برید دشمنان بطلب آن حضرت مشغول خواهند شد و دست بر آن حضرت نیافته شیعیان و اصحاب آن حضرت را خواهند گرفت و ضرر خواهند رسانید و لیکن چون در احادیث وارد شده است که تا خروج نکند نام نمىتوان برد و ممکن است که در غیبت صغرا حرمتش بیشتر باشد و هیچ شک نیست که بعنوان حجت آل محمّد ص و مهدى و هادى و امثال اینها تعبیر نمودن بهتر است و احوط است". [2]
به همین دلیل و برای رعایت احتیاط و برای این که خواننده متون حاوی نام ایشان، ناخودآگاه این نام را بر زبان نیاورد، نویسندگان، آن را به صورت جداگانه نگاشته تا هشداری به مخاطب باشد که به وظیفه خود در تکلم ننمودن به نام ایشان، عمل نماید و دلیل جداگانه دیگری برای این جداسازی وجود ندارد.
برگرفته از: اسلام کوئست
برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه می توانید به سوال مرتبط با این پرسش مراجعه فرمایید.(چرا بردن نام اصلی حضرت مهدی (عج) در زمان غیبت کبری اشکال دارد؟)
با توجه به طرح سوالات و شبهات فراوان، در صورتی که مطالب طرح شده را برای خود مضر تشخیص دادید، از مطالعه آنها بپرهیزید.
توجه: محتوای سامانه پرسش و پاسخ توسط کاربران ایجاد می گردد. لطفا در صورت مشاهده محتوای نامناسب، آن را گزارش کنید.
